تعریف:

وجود حلقه ای از بند ناف در قسمت زیر عضو نمایش جنین به دنبال پاره شدن پرده ها.

اتیولوژی:

در صورتی که عضو پرزانته جنین در نزدیکی سگمان تحتانی رحم قرار نداشته باشد و یا آنگاژمان آن در لگن به خوبی صورت نگیرد، قسمتی از سگمان بند ناف می تواند از کانال سرویکس عبور کند.

ریسک فاکتورها:

• قرار غیرطبیعی جنین
• مال پرزانتاسیون
• عدم تناسب سر با لگن
• جفت سرراهی (نوع 1 و 2)
• بارداری دوقلو
• نارس بودن جنین
• آمنیوتومی
• چرخش جنین

اپیدمیولوژی:

1 مورد در هر 500 بارداری دیده می شود.

شرح حال:

پاره شدن پرده ها همراه با مشاهده و لمس بند ناف در داخل و یا خارج واژن.

معاینه بالینی:

قابل مشاهده بودن و یا قابل لمس بودن بند ناف در واژن، ضربانات بند ناف ممکن است احساس شوند.

پاتولوژی:

نامشخص است.

ارزیابی ها:

CTG: افت ضربان قلب جنین به صورت متغیر و یا افت عمقی و طولانی مدت ضربان قلب جنین.

آزمایشات خون: FBC، تعیین گروه خونی و ذخیره خون (اغلب قبل از انجام سزارین مورد نیاز است).

درمان:

عضو پرزانته را با کمک دست جابه جا کنید. از دست زدن به بند ناف خودداری کنید (زیرا سبب اسپاسم بند ناف خواهد شد). مثانه را با 500 تا 700 سی سی نرمال سالین پر کنید. بیمار را تا زمان انجام سزارین در وضعیت زانو های خم شده در شکم قرار دهید. زایمان به کمک فورسپس و خروج بریچ (در صورتی که سرویکس به طور کامل دیلاته بوده و سر جنین کاملا نزول یافته باشد). زایمان انتظاری در موارد مرگ جنین و قرار طولی.

عوارض:

• آسفیکسی جنین
• آسیب مغزی
• مرگ

پیش آگهی:

در صورتی که پرولاپس در بیمارستان اتفاق بیفتد و به خوبی تحت درمان قرار گیرد، پیش آگهی اغلب خوب است. میزان مرگ و میر و ناتوانی در صورتی که زمان سپری شده تا شروع زایمان زیاد باشد، بالا خواهد بود و شانس نارس بودن نوزاد و وزن پایین در زمان تولد بالا می رود.