درمان عفونت های استافیلوکوکی

راه های درمان عفونت های استافیلوکوکی شامل موارد زیر می شوند:

• آنتی بیوتیک ها: پزشک ممکن است آزمایش هایی را برای تشخیص باکتری عامل عفونت استافیلوکوکی در شما انجام دهد و بدین ترتیب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان آن را تجویز نماید. آنتی بیوتیک هایی که اغلب برای درمان عفونت های استافیلوکوکی تجویز می شوند شامل سفالوسپورین ها، نافیسیلین یا آنتی بیوتیک های مرتبط مانند داروهای سولفا یا ونکومایسین هستند.

ونکومایسین برای درمان عفونت های استافیلوکوکی جدی مورد استفاده قرار می گیرد؛ زیرا بسیاری از تیره های باکتری های استافیلوکوکی به سایر داروها مقاوم شده اند. اما ونکومایسین و برخی دیگر از آنتی بیوتیک ها به صورت درون رگی تزریق می شوند.

در صورتی که پزشک آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کرده است، دارو را طبق دستور او مصرف کرده و دوره درمان را به اتمام برسانید. از پزشک در مورد نشانه ها و علائمی که نشان دهنده تشدید عفونت در شما هستند، سوال کنید.

• تخلیه زخم: در صورتی که به عفونت استافیلوکوکی پوستی دچار شده اید، پزشک عموما شکافی در زخم ایجاد کرده و مایعات جمع شده در داخل آن را تخیله می کند.
• جدا کردن ابزار یا وسیله: اگر شما از طریق یک وسیله پزشکی یا پروتز به یکی از عفونت های استافیلوکوکی مبتلا شده اید، برای درمان آن وسیله یا پروتز را بردارید. برداشتن برخی وسایل پزشکی به انجام جراحی نیاز دارد.

مقاومت آنتی بیوتیکی

باکتری های استافیلوکوکوس سازگاری بالایی دارند و بسیاری از آن ها به یکی یا تعداد بیشتری از آنتی بیوتیکی ها مقاوم می شوند. برای مثال، تنها 10 درصد از عفونت های استافیلوکوکی در حال حاضر می توانند به کمک پنیسیلین درمان شوند.

بروز مقاومت آنتی بیوتیکی در تیره هایی از باکتری های استافیلوکوکی که اغلب تحت عنوان تیره های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) معرفی می شوند، موجب درمان آن ها به کمک آنتی بیوتیک های تزریقی مانند ونکومایسین شده است.